അഞ്ചാം അദ്ധ്യായം



ഭഗവദ്ഗീത മലയാളവ്യാഖ്യാനത്തോടൊപ്പം അവതരിപ്പിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ തുടങ്ങിയ ഈ സപര്യയുടെ ഭാഗമായി നാല് അദ്ധ്യായങ്ങൾ ഇതുവരെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇതാ അഞ്ചാം അദ്ധ്യായവും എല്ലാ മലയാളികൾക്കുമായി സമർപ്പിക്കുന്നു.

സംന്യാസയോഗം





അർജ്ജുനൻ ഉവാച:

സംന്യാസം കർമണാം കൃഷ്ണ
പുനര്യോഗം ച ശംശസി
യത്‌ ശ്രേയ ഏതയോരേകം
തന്മേ ബ്രൂഹീ സുനിശ്ചിതം                                              (1)

അർജ്ജുനൻ പറഞ്ഞു:
അല്ലയോ കൃഷ്ണ! കർമങ്ങളുടെ പരിത്യാഗത്തേയും പിന്നീട്‌ കർമയോഗത്തേയും അങ്ങ്‌ പ്രശംസിച്ചുവല്ലോ, ഇതിൽ ഏതാണ്‌ കൂടുതൽ ശ്രേയസ്‌കരം. ആ ഒന്ന് അങ്ങെനിക്ക്‌ പറഞ്ഞു തന്നാലും.

ശ്രീ ഭഗവാൻ ഉവാച:

സംന്യാസഃ കർമ യോഗശ്ച
നിഃശ്രേയസകരാവുഭൗ
തയോസ്തു കർമസന്യാസാത്‌
കർമയോഗോ വിശിഷ്യതേ                                              (2)

ശ്രീ ഭഗവാൻ പറഞ്ഞു:
സംന്യാസവും കർമയോഗവും രണ്ടും മോക്ഷപ്രദമാകുന്നു. എന്നാൽ അവയിൽ കർമസന്യാസത്തേക്കാൾ വിശിഷ്ടം കർമയോഗമാണ്‌.

ജ്ഞേയഃ സ നിത്യസംന്യാസീ
യോ ന ദ്വേഷ്ടി ന കാംക്ഷതി
നിർദ്വന്ദ്വോ ഹി മഹാബാഹോ
സുഖം ബന്ധാത്‌ പ്രമുച്യതേ                                             (3)

മഹാബാഹുവായ അർജ്ജുന, യാതൊരാൾ ദ്വേഷിക്കുകയും, ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ലയോ അവൻ നിത്യസന്യാസിയാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊള്ളണം. സുഖം, ദുഃഖം, രാഗം, ദ്വേഷം മുതലായ ദ്വന്ദ്വങ്ങളില്ലാത്തവൻ ബന്ധങ്ങളിൽ നിന്നും എളുപ്പം മുക്തനാവുന്നു.( സംന്യാസത്തിന്റെ മാനദണ്ഡം ഈ നിർദ്വന്ദ്വാവസ്ഥയാണ്‌ )

സാംഖ്യയോഗൗ പൃഥക്‌ ബാലാഃ
പ്രവദന്തി ന പണ്ഡിതാഃ
ഏകമപ്യാസ്ഥിതഃ സമ്യക്‌
ഉഭയോർവ്വിന്ദതേ ഫലം                                                   (4)

സാംഖ്യവും, കർമയോഗവും വേറെയാണെന്ന് ബാലന്മാർ (അറിവു കുറഞ്ഞവർ) മാത്രമേ പറയൂ. പണ്ഡിതന്മാർ അങ്ങനെ പറയില്ല. ഇവയിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്ന് വേണ്ടവിധം അനുഷ്ടിക്കുന്നവൻ രണ്ടിന്റേയും ഫലത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു. ( രണ്ടിന്റേയും ഫലം ഒന്നുതന്നെ എന്ന് അടുത്ത ശ്ലോകം വ്യക്തമാക്കുന്നു)

യത്‌ സാംഖ്യൈഃ പ്രാപ്യതേ സ്ഥാനം
തദ്യോഗൈരപി ഗമ്യതേ
ഏകം സാംഖ്യം ച യോഗം ച
യഃ പശ്യതി സ പശ്യതി                                                    (5)

സാംഖ്യന്മാർ ( ജ്ഞാന നിഷ്ഠന്മാരായ സന്യാസിമാർ) ഏതു സ്ഥാനത്തെ പ്രാപിക്കുന്നുവോ ആ സ്ഥാനം തന്നെ കർമയോഗികളും പ്രാപിക്കുന്നു. ആര്‌ ജ്ഞാനയോഗത്തേയും ( സാംഖ്യം) കർമയോഗത്തേയും ഒന്നായികാണുന്നുവോ അവൻ തത്ത്വത്തെ അറിയുന്നവനാണ്‌.

സംന്യാസസ്തു മഹാബാഹോ
ദുഃഖമാപ്തുമയോഗതഃ
യോഗയുക്തോ മുനിർബ്രഹ്മ
ന ചിരേണാധിഗച്ഛതി                                                      (6)

മഹാബാഹുവായ അർജ്ജുന, സംന്യാസമാകട്ടെ, കർമയോഗമനുഷ്ഠിക്കാതെ പ്രാപിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്‌. കർമയോഗയുക്തനായ മുനി വേഗത്തിൽ ബ്രഹ്മപദം പ്രാപിക്കുന്നു.

യോഗയുക്തോ വിശുദ്ധാത്മാ
വിജിതാത്മാ ജിതേന്ദ്രിയഃ
സർവഭൂതാത്മഭൂതാത്മാ
കൂർവന്നപി ന ലിപ്യതേ                                                 (7)

ഇന്ദ്രീയങ്ങളെ ജയിച്ചവനും മനോമാലിന്യമില്ലാത്തവനും മനസ്സിലെ വിക്ഷോഭങ്ങളെ അടക്കിയവനും സകല ജീവരാശികളുടേയും ആത്മാവും തന്റെ ആത്മാവും ഒന്നുതന്നെയെന്ന് സാക്ഷാത്കരിച്ചവനുമായ കർമയോഗി കർമം ചെയ്താലും അതു ബന്ധകാരണമാകുന്നില്ല.

നൈവ കിഞ്ചിത്‌ കരോമീതി
യുക്തോ മന്യേത തത്ത്വവിത്‌
പശ്യൻ ശൃണ്വൻ സ്പൃശൻ ജിഘ്രൻ
അശ്നൻ ഗച്ഛൻ സ്വപൻ ശ്വസൻ                                     (8)

പ്രലപൻ വിസ്യജൻ ഗൃഹ്ണൻ
ഉന്മിഷൻ നിമിഷന്നപി
ഇന്ദിയാണീന്ദ്രിയാർഥേഷു
വർത്തന്ത ഇതിധാരയൻ                                                 (9)

ആത്മ തത്ത്വത്തെ അറിഞ്ഞ യോഗി കാണുന്നവനും കേൾക്കുന്നവനും തൊടുന്നവനും ഘ്രാണിക്കുന്നവനും ഭക്ഷിക്കുന്നവനും നടക്കുന്നവനും ഉറങ്ങുന്നവനും ശ്വസിക്കുന്നവനും സംസാരിക്കുന്നവനും വിസർജ്ജിക്കുന്നവനും എടുക്കുന്നവനും കൺമിഴിക്കുകയും കണ്ണടയ്ക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്നുവെങ്കിലും 'ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ അവയുടെ വിഷയങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയാണ്‌ ' എന്നു ധരിച്ചിട്ട്‌ 'ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല ' എന്നു വിചാരിക്കുന്നു.

ബ്രഹ്മണ്യാധായ കർമാണി
സംഗം ത്യക്ത്വാ കരോതി യഃ
ലിപ്യതേ ന സ പാപേന
പദ്മപത്രമിവാംഭസാ                                                      (10)

യാതൊരാൾ ഫലാസക്തി ഉപേക്ഷിച്ച്‌ കർമങ്ങളെല്ലാം ബ്രഹ്മാർപ്പണമായി ചെയ്യുന്നുവോ അയാൾ, വെള്ളത്താൽ താമരയില നനയ്ക്കപ്പെടാത്തതുപോലെ പാപത്താൽ ലേപനം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല.

കായേന മനസാ ബുദ്ധ്യാ
കേവലൈരിന്ദ്രിയൈരപി
യോഗിനഃ കർമ കുർവന്തി
സംഗം ത്യക്ത്വാത്മശുദ്ധയേ                                            (11)

കർമയോഗികൾ ആസക്തി ഇല്ലാതെ ആത്മശുദ്ധിക്കായി ശരീരം കൊണ്ടും മനസ്സുകൊണ്ടും ബുദ്ധികൊണ്ടും കേവലം ഇന്ദ്രിയങ്ങളെക്കൊണ്ടും കർമം ചെയ്യുന്നു.

യുക്തഃ കർമഫലം ത്യക്ത്വാ
ശാന്തിമാപ്നോതി നൈഷ്ഠികീം
അയുക്തഃ കാമകാരേണ
ഫലേ സക്തോ നിബദ്ധ്യതേ                                           (12)

കർമയോഗി കർമഫലത്തെ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട്‌ പരമമായ ശാന്തിയെ പ്രാപിക്കുന്നു. യോഗബുദ്ധിയില്ലാത്തവനാകട്ടെ കാമനകളുടെ പ്രേരണയാൽ ഫലത്തിൽ ആസക്തിയുള്ളവനായി കർമത്താൽ ബദ്ധനായിത്തീരുന്നു.

സർവകർമാണി മനസാ
സംന്യസ്യാസ്തേ സുഖം വശീ
നവദ്വാരേ പുരേ ദേഹീ
നൈവകുർവൻ ന കാരയൻ                                              (13)

ഇന്ദ്രിയ മനോബുദ്ധികളെ സ്വാധീനമാക്കിയിട്ടുള്ള ദേഹി (ജിതേന്ദ്രിയൻ) സകല കർമങ്ങളേയും മനസ്സുകൊണ്ടു പരിത്യജിച്ചിട്ട്‌ ഒൻപത്‌ ദ്വാരങ്ങളുള്ള പുരത്തിൽ ഒന്നും ചെയ്യാതെയും ചെയ്യിക്കാതെയും സുഖമായിരിക്കുന്നു.
( പുരത്തിന്‌ പട്ടണമെന്നും ശരീരമെന്നും അർത്ഥമുണ്ട്‌. ശരീരത്തിലെ ഒൻപത്‌ ദ്വാരങ്ങൾ- കണ്ണ്‌ 2, ചെവി 2, നാസാദ്വാരങ്ങൾ 2, വായ 1, വിസർജ്ജനേന്ദ്രിയങ്ങൾ 2 എന്നിവയാണ്‌ )

ന കർത്തൃത്വം ന കർമാണി
ലോകസ്യ സൃജതി പ്രഭുഃ
ന കർമഫലസംയോഗം
സ്വഭാവസ്തു പ്രവർത്തതേ                                                  (14)

ഈശ്വരൻ കർത്തൃത്വത്തെയോ, കർമങ്ങളേയോ സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ല. കർമഫലത്തോട്‌ അവയെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നുമില്ല. എന്നാൽ പ്രകൃതിയാവട്ടെ ഇതെല്ലാം പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

നാദത്തെ കസ്യചിത്‌ പാപം
ന ചൈവ സുകൃതം വിഭുഃ
അജ്ഞാനേനാവൃതം ജ്ഞാനം
തേന മുഹ്യന്തി ജന്തവഃ                                                       (15)

ഈശ്വരൻ ആരുടേയും പാപത്തെ ഏറ്റെടുക്കുന്നില്ല, ആരുടേയും പുണ്യത്തേയും സ്വീകരിക്കുന്നില്ല. അജ്ഞാനത്താൽ ജ്ഞാനം മറയ്ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അതുകൊണ്ട്‌ ജീവികൾ മോഹിതരാകുന്നു.

ജ്ഞാനേന തു തദജ്ഞാനം
യേഷാം നാശിതമാത്മനഃ
തേഷാമാദിത്യ വത്‌ ജ്ഞാനം
പ്രകാശയതി തത്പരം                                                        (16)

എന്നാൽ ആരുടെ അജ്ഞാനമാണോ ആത്മജ്ഞാനത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്‌, അവരുടെ ആ ജ്ഞാനം സൂര്യനെപ്പോലെ പരമാത്മ ചൈതന്യത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു.

തദ്ബുദ്ധയസ്തദാത്മാനഃ
തന്നിഷ്ഠാസ്തത്‌ പരായണാഃ
ഗച്ഛന്ത്യപുനരാവൃത്തിം
ജ്ഞാനനിർദ്ധൂത കല്‌മഷാഃ                                                (17)

പരമാത്മാവിനെ അറിഞ്ഞവരും അതു തന്നെ താനെന്നറിഞ്ഞവരും അതിൽത്തന്നെ നിഷ്ഠയുള്ളവരും, അതിനെത്തന്നെ അപ്പോഴും ആശ്രയിക്കുന്നവരുമായ യോഗികൾ ജ്ഞാനത്താൽ പാപം അകന്നവരായിട്ട്‌ പുനർജ്ജന്മമില്ലാത്ത പരമപദത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു.

വിദ്യാവിനയസമ്പന്നേ
ബ്രാഹ്മണ ഗവി ഹസ്തിനി
ശുനി ചൈവ ശ്വപാകേ ച
പണ്ഡിതാഃ സമദർശിനഃ                                                     (18)

വിദ്യയും വിനയവുമുള്ള ബ്രാഹ്മണനിലും പശുവിലും ആനയിലും ശ്വാവിലും, ശ്വാവിനെ തിന്നുന്നവനിലും ആത്മജ്ഞാനികൾ സമദർശികളായിരിക്കുന്നു.

ഇഹൈവ തൈർജ്ജിതഃ സർഗോ
യേഷാം സാമ്യേ സ്ഥിതം മനഃ
നിർദോഷം ഹി സമം ബ്രഹ്മ
തസ്മാത്‌ ബ്രഹ്മണി തേ സ്തിതാഃ                                            (19)

ആരുടെ മനസ്സ്‌ സർവവും സമമാണെന്ന ബോധത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുവോ, അവർ ഈ ജന്മത്തിൽതന്നെ സംശാരത്തെ ജയിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്തെന്നാൽ ബ്രഹ്മം ദോഷരഹിതവും സമവുമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ അവർ ബ്രഹ്മത്തിൽതന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.

ന പ്രഹൃഷ്യേത്‌ പ്രിയം പ്രാപ്യ
നോദ്വിജേത്‌ പ്രാപ്യചാപ്രിയം
സ്ഥിരബുദ്ധിരസമ്മൂഢോ
ബ്രഹ്മവിദ്‌ ബ്രഹ്മണി സ്ഥിതഃ                                              (20)

സ്ഥിരബുദ്ധിയും മോഹത്തിൽ നിന്നും മോചിതനും, ബ്രഹ്മനിഷ്ഠനുമായ ബ്രഹ്മജ്ഞാനി ഇഷ്ടമായത്‌ കിട്ടുമ്പോൾ സന്തോഷിക്കുകയോ അനിഷ്ടകരമായത്‌ ലഭിക്കുമ്പോൾ വ്യാകുലപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.

ബാഹ്യസ്പർശേഷ്വസക്താത്മാ
വിന്ദത്യാത്മനി യത്‌ സുഖം
സ ബ്രഹ്മയോഗയുക്താത്മാ
സുഖമക്ഷയ്യമശ്‌നുതേ                                                            (21)

ബാഹ്യേന്ദ്രിയവിഷയങ്ങളിൽ ആസക്തിയില്ലാത്തവൻ ആത്മാവിൽ തന്നെ സുഖം കണ്ടെത്തുന്നു. ബ്രഹ്മത്തിൽ ഐക്യം പ്രാപിച്ച ആത്മാവോടുകൂടിയ അവൻ ഒരിക്കലും നശിക്കാത്ത സുഖം അനുഭവിക്കുന്നു.

യേഹി സംസ്പർശജാ ഭോഗാഃ
ദുഃഖയോനയ ഏവ തേ
ആദ്യന്തവന്തഃ കൗന്തേയ
നതേഷു രമതേ ബുധഃ                                                            (22)

വിഷയസമ്പർക്കത്തിൽ നിന്നുമുണ്ടാകുന്ന സുഖാനുഭവങ്ങൾ ഏതൊക്കെയാണോ അവയെല്ലാം ദുഃഖകാരണങ്ങൾ തന്നെയാണ്‌. എന്തെന്നാൽ അവയ്ക്ക്‌ ആദിയും അവസാനവുമുണ്ട്‌. അതിനാൽ അല്ലയോ അർജ്ജുന! ജ്ഞാനികൾ അവയിൽ രമിക്കുന്നില്ല.

ശക്നോതീഹൈവ യഃ സോഢും
പ്രാക്ശരീരവിമോക്ഷണാത്‌
കാമക്രോധോത്ഭവം വേഗം
സ യുക്തഃ സ സുഖീ നരഃ                                                      (23)

ഏതൊരുവൻ ശരീരം ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിന്‌ മുൻപ്‌ ഈ ലോകത്തിൽ വച്ചുതന്നെ കാമക്രോധങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ക്ഷോഭത്തെ ജയിക്കാൻ ശക്തനാകുന്നുവോ ആ മനുഷ്യൻ യോഗിയാകുന്നു. അയാൾ ശാശ്വതമായ സുഖവും അനുഭവിക്കുന്നു.

യോfന്തഃ സുഖോƒന്തരാരാമഃ
തഥാന്തർജ്യോതിരേവ യഃ
സ യോഗീ ബ്രഹ്മനിർവാണം
ബ്രഹ്മഭൂതോƒധിഗച്ഛതി                                                          (24)

യാതൊരുവൻ ആത്മാവിൽ തന്നെ സുഖം കണ്ടെത്തുകയും അതിൽ തന്നെ വിഹരിക്കുകയും ആത്മപ്രകാശത്തെ  കാണുകയും ചെയ്യുന്നുവോ ആ യോഗി ബ്രഹ്മമായി ഭവിച്ചിട്ട്‌ ബ്രഹ്മനിർവാണത്തെ (മോക്ഷത്തെ) പ്രാപിക്കുന്നു.

ലഭന്തേ ബ്രഹ്മനിർവാണം
ഋഷയഃ ക്ഷീണകല്‌മഷാഃ
ഛിന്നദ്വൈധാ യതാത്മാനഃ
സർവഭൂതഹിതേ രതാഃ                                                           (25)

പാപം നശിച്ചവരും സംശയങ്ങളെല്ലാം നീങ്ങിയവരും ആത്മനിയന്ത്രണം സാധിച്ചവരും സർവജീവികളുടേയും നന്മയിൽ തൽപരരുമായ ഋഷികൾ മോക്ഷത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു.

കാമക്രോധവിയുക്താനാം
യതീനാം യതചേതസാം
അഭിതോ ബ്രഹ്മനിർവാണം
വർത്തതേ വിദിതാത്മനാം                                                     (26)

കാമക്രോധങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തരായവരും മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിച്ചവരും ആത്മജ്ഞാനം നേടിയവരുമായ യതികൾക്ക്‌ ബ്രഹ്മാനന്ദം എങ്ങും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

സ്പർശാൻ കൃത്വാ ബഹിർ ബാഹ്യാൻ
ചക്ഷുശ്ചൈവാന്തരേ ഭ്രുവോഃ
പ്രാണാപാനൗ സമൗ കൃത്വാ
നാസാഭ്യന്തരചാരിണൗ                                                          (27)

യതേന്ദ്രിയ മനോബുദ്ധിർ
മുനിർ മോക്ഷപരായണഃ
വിഗതേച്ഛാഭയക്രോധഃ
യഃ സദാ മുക്ത ഏവസഃ                                                          (28)

ഏതൊരു മുനി മോക്ഷത്തെ മാത്രം ലക്ഷ്യമാക്കി ബാഹ്യവിഷയങ്ങളെ ഉള്ളിൽ പ്രവേശിക്കാനനുവദിക്കാതെ പുറത്തു നിർത്തിയിട്ട്‌ ദൃഷ്ടിയെ ഭ്രൂമധ്യത്തിൽ ഉറപ്പിച്ച്‌ നാസാദ്വാരങ്ങളിലൂടെ അകത്തേക്കും പുറത്തേക്കും സഞ്ചരിക്കുന്ന പ്രാണവായുവിനെയും, അപാനവായുവിനേയും സമമാക്കി ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ , മനസ്സ്‌, ബുദ്ധി ഇവയെ അടക്കികൊണ്ട്‌ ഇച്ഛ, ഭയം, ക്രോധം ഇവ ഇല്ലാത്തവനായി ഭവിക്കുന്നുവോ അവൻ എപ്പോഴും മുക്തൻ തന്നെയാകുന്നു.

ഭോക്താരം യജ്ഞതപസാം
സർവലോക മഹേശ്വരം
സുഹൃദം സർവ ഭൂതാനാം
ജ്ഞാത്വാ മാം ശാന്തിമൃച്ഛതി                                                   (29)

യജ്ഞങ്ങളുടേയും തപസ്സുകളുടേയും ഫലം അനുഭവിക്കുന്നവനായും സകല ലോകങ്ങൾക്കും മഹേശ്വരനായും എല്ലാ ജീവികളുടേയും സുഹൃത്തായും എന്നെ അറിയുന്ന യോഗി ശാന്തിയെ പ്രാപിക്കുന്നു.

ഇതി ശ്രീമദ്‌ ഭഗവദ്ഗീതാസു ഉപനിഷത്സു
ബ്രഹ്മവിദ്യായാം യോഗശാസ്ത്രേ
ശ്രീകൃഷ്ണാർജുന സംവാദേ
കർമസംന്യാസയോഗോ നാമ
പഞ്ചമോfധ്യായഃ

അഞ്ചാം അധ്യായം കഴിഞ്ഞു.










മറ്റ്  അദ്ധ്യായങ്ങൾക്കായി ചുവടെയുള്ള ലിങ്കുകൾ ഉപയോഗിക്കുക.

അർജ്ജുനവിഷാദയോഗം ( ഒന്നാം അദ്ധ്യായം )    

സാംഖ്യയോഗം ( രണ്ടാം അദ്ധ്യായം )

കർമയോഗം ( മൂന്നാം അധ്യായം)

ജ്ഞാനകർമ സംന്യാസയോഗം ( നാലാം അദ്ധ്യായം )


മറ്റ്  വിഷയങ്ങൾ 

1. ഭഗവദ്ഗീത ശ്ലോകങ്ങളും മലയാള വ്യാഖ്യാനവും  ( പൂമുഖം )

2. ഗീത അതിവിശിഷ്ടമായ പൂച്ചെണ്ട് (ആമുഖം)   

3. സാംഖ്യദർശനത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം ( പഠനം)

4. ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യർ (ലേഖനം )

5. ധ്യാനമന്ത്രങ്ങൾ (ഉപാസനാ  മന്ത്രങ്ങൾ )















       

ധർമ്മം വിദ്വാനാണ് ചൊല്ലേണ്ടത്  എന്നാണ് മനീഷികൾ പറയുന്നത് , ധർമ്മം എന്തെന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാത്തവന് പാപം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യും.                           -- കൃഷ്ണവാക്യം                           ( മഹാഭാരതം -- ശാന്തിപർവം )

ഈ ശ്രമം നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമായെങ്കിൽ തീർച്ചയായും ലൈക്ക് ചെയ്യൂ, അതെനിക്ക് കൂടുതൽ പ്രചോദനമാകുമെന്നറിയിക്കട്ടെ.
നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ ചുവടെ comments എന്ന ഭാഗത്ത് രേഖപ്പെടുത്തൂ.

ഭഗവത്ഗീത അഞ്ചാം  അദ്ധ്യായം സംന്യാസയോഗം  ഉടനെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതാണ്‌.

ഗീതാരഹസ്യത്തിലെ മറ്റ് പ്രധാന പോസ്റ്റുകൾ ചുവടെ നല്കിയിരിക്കുന്ന ലിങ്കുകളിൽ ക്ളിക്ക് ചെയ്ത് വായിക്കുക.

ധ്യാനമന്ത്രങ്ങൾ


മന്ത്രങ്ങൾ വെറും അന്ധവിശ്വാസമാണെന്ന് കരുതുന്നവരുണ്ട്, എന്നാൽ വിവിധ ദേവതകളെ സ്തുതിക്കുന്ന ധ്യാനമന്ത്രങ്ങൾ ശക്തിയുള്ളവയാണെന്ന് ശാസ്ത്രീയമായിത്തന്നെ തെളിയിക്കപ്പെട്ടവയാണ്‌.

അനേകലക്ഷം ധ്യാനമന്ത്രങ്ങൾ ഋഷിമാരാൽ രചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, അവ ഫലപ്രദമായി ഇന്നും ആചരിക്കുന്നവരുണ്ട്.

ജീവിതത്തിന്റെ ദുരിതപൂർണമായ കെട്ടുപാടുകളിൽ നിന്ന് മനസ്സിനെ സമാശ്വസിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്ന അത്തരം ചില ധ്യാനമന്ത്രങ്ങൾ ഇതാ....












ഗണപതി ധ്യാനമന്ത്രം

ഏകദന്തം മഹാകായം തപ്തകാഞ്ചനസന്നിഭം
ലംബോദരം വിശാലാക്ഷം വന്ദേഹം ഗണനായകം

ചിത്രരത്നവിചിത്രാംഗം ചിത്രമാലാവിഭൂഷിതം
കാമരൂപധരം ദേവം വന്ദേഹം ഗണനായകം

അംബികാഹൃദയാനന്ദം മാതൃഭിഃ പരിവേഷ്ഠിതം
ഭക്തപ്രിയം മദോന്മത്തം വന്ദേഹം ഗണനായകം

സർവ്വവിഘ്നഹരം ദേവം സർവ്വവിഘ്ന വിവർജ്ജിതം
സർവ്വസിദ്ധിപ്രദാതാരം വന്ദേഹം ഗണനായകം

ഗജാനനം ഭൂതഗണാദിസേവിതം
കപിത്ഥജംബൂഫലസാര ഭക്ഷിതം

ഉമാസുതം ശോകവിനാശകാരണം
നമാമി വിഘ്നേശ്വര പാദപങ്കജം

ശുക്ളാംബരധരം വിഷ്ണും
ശശിവർണ്ണം ചതുർഭുജം
പ്രസന്നവദനം ധ്യായേത്
സർവ്വവിഘ്നപ്രശാന്തയേ








ഗായത്രിമന്ത്രം

ഓം ഭുർഭുവഃ സ്വഃ
തത്സവിതുർ വരേണ്യം
ഭർഗ്ഗോ ദേവസ്യ ധീമഹീ
ധിയോ യോനഃ പ്രചോദയാത്







മുറ്റത്തുനില്ക്കുന്ന തുളസിച്ചെടിയുടെ മഹത്വം മറക്കാൻ പാടില്ല, തുളസിയെ വലം വയ്ക്കുമ്പോൾ ചൊല്ലേണ്ട മന്ത്രം.

പ്രസീദ തുളസീ ദേവീ
പ്രസീദ ഹരിവല്ലഭേ
ക്ഷീരോദമഥനോദ്ഭുതേ
തുളസീ ത്വാം നമാമ്യഹം







ആൽ മരത്തിന്റെ മഹത്വം ശാസ്ത്രീയമായിത്തന്നെ തെളിയിക്കപ്പെട്ടതാണ്‌, ആലിനെ വലം വയ്ക്കുമ്പോൾ ചൊല്ലേണ്ട മന്ത്രം.

മൂലതോഃ ബ്രഹ്മരൂപായ
മദ്ധ്യതോഃ വിഷ്ണുരൂപീണേ
അഗ്രത്ഃ ശിവരൂപായ
വൃക്ഷരാജായ തേ നമഃ







സന്ധ്യാദീപം കാണിക്കുമ്പോൾ ചൊല്ലേണ്ട മന്ത്രം


ശുഭംഭവതു കല്ല്യാണം ആയുരാരോഗ്യവർദ്ധനം
സർവ്വശത്രുവിനാശായ സന്ധ്യാദീപം നമോനമഃ







ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴും മന്ത്രജപമുണ്ട് കേട്ടോളൂ

അച്യുതായ നമഃ
അനന്തായ നമഃ
വാസുകയേ നമഃ
ചിത്രഗുപ്തായ നമഃ
വിഷ്ണവേ ഹരയേ നമഃ








കർപ്പൂരാരാധനാമന്ത്രം

നീരാജനം ദർശയാമി
ദേവ ദേവ നമോസ്തു തേ
പ്രസന്നോ വരദോ ഭൂയാഃ
വിശ്വമംഗലകാരക









ഗുരുശിഷ്യ ബന്ധത്തിന്റെ പാവനതയൊക്കെ പുതുതലമുറയ്ക്ക് അന്യമായെങ്കിലും, ദൈവം കഴിഞ്ഞാൽ തൊട്ടടുത്ത സ്ഥാനമുള്ള ആചാര്യനെ(ഗുരു) നമിക്കുന്നതിനുള്ള മന്ത്രത്തിന്റെ പ്രസക്തി മറക്കാൻ പാടില്ല, ഇതാ ഗുരുധ്യാനമന്ത്രം

ഗുരുർ ബ്രഹ്മാഃ ഗുരുർ വിഷ്ണുഃ
ഗുരുർ ദേവോ മഹേശ്വരഃ
ഗുരു സാക്ഷാത്പരംബ്രഹ്മഃ
തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ

അജ്ഞാനതിമിരാന്ധസ്യ
ജ്ഞാനാജ്ഞനശലാകയാ
ചക്ഷുരുന്മീലിതം യേന
തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ

അഖണ്ഡമണ്ഡലാകാരാം
വ്യാപ്തം യേന ചരാചരം
തല്പദം ദർശിതം യേന
തസ്മൈ ശ്രീഗുരവേ നമഃ

ബ്രഹ്മാനന്ദം പരമസുഖദം
കേവലം ജ്ഞാനമൂർത്തിം
ദ്വന്ദ്വാതീതം ഗഗനസദൃശം
തത്ത്വമസ്യാദി ലക്ഷ്യം

ഏകം നിത്യം വിമലമചലം
സർവ്വധീ സാക്ഷിഭൂതം
ഭാവാതീതം ത്രിഗുണരഹിതം
സദ്ഗുരും തം നമാമി







സരസ്വതിധ്യാനമന്ത്രം

വാണീദേവി സുനീലവേണീ സുഭഗേ
വീണാരവം കൈതൊഴാം
വാണീ വൈഭവമോഹിനീ ത്രിജഗതാം
നാഥേ വിരിഞ്ചപ്രിയേ
വാണീദോഷമശേഷമാശു കളവാ-
നെന്നാവിലാത്താദരം
വാണീടേണമതിന്നു നിന്നടിയിൽ ഞാൻ
വീഴുന്നു മൂകാംബികേ

യാ കുന്ദേന്ദുതുഷാരഹാരധവളാ
യാ ശുഭ്രവസ്ത്രാവൃതാ
യാ വീണാവരദണ്ഡമണ്ഡിതകരാ
യാ ശ്വേതപദ്മാസനാ

യാ ബ്രഹ്മാച്യുതശങ്കരപ്രഭൃതിഭിർ
ദേവൈഃ സദാ പൂജിതാ
സാ മാം പാതു സരസ്വതീ ഭഗവതീ
നിശ്ശേഷജാഡ്യാപഹാ

മുദ്രാപുസ്തക ഹസ്താഭ്യാം
ഭദ്രാസന കൃതിസ്ഥിതേ
പുരസ്സരേ സദാദേവി
സരസ്വതി നമോസ്തുതേ







ഹനുമാൻ ധ്യാനമന്ത്രം

യത്ര യത്ര രഘുനാഥ കീർത്തനം
തത്ര തത്ര കൃതമസ്തകാജ്ഞലിം
ബാഷ്പവാരി പരിപൂർണ്ണലോചനം
മാരുതിം നമത രാക്ഷസാന്തകം







വിഷ്ണുധ്യാനമന്ത്രം

ശാന്താകാരം ഭുജഗശയനം പത്മനാഭം സുരേശം
വിശ്വാധാരം ഗഗനസദൃശം മേഘവർണ്ണം ശുഭാംഗം
ലക്ഷ്മീകാന്തം കമലനയനം യോഗിഭിർദ്ധ്യാനഗമ്യം
വന്ദേ വിഷ്ണും ഭവഭയഹരം സരലോകൈകനാഥം







മഹാദേവധ്യാനമന്ത്രം

സംഹാരമൂർത്തിം ഹരമന്തകാരീം
വൃഷധ്വജം ഭൂതഗണാദിസേവ്യം
കൈലാസവാസം പരമേശ്വരം തം
നിത്യം നമാമി പ്രണവസ്വരൂപം

ഓം ശിവം ശിവകരം ശാന്തം
ശിവാത്മാനം ശിവോത്തമം
ശിവമാർഗ്ഗ പ്രണേതാരം
പ്രണതോസ്മി സദാശിവം








സുബ്രഹ്മണ്യധ്യാനമന്ത്രം

ആശ്ചര്യവീര്യം സുകുമാരരൂപം
തേജസ്വിനം ദേവഗണാഭിവന്ദ്യം
ഏണാങ്കഗൗരീതനയം കുമാരം
സ്കന്ദം വിശാഖം സതതം നമാമി

സ്കന്ദായ കാർത്തികേയായ
പാർവ്വതീനന്ദനനായ ച
മഹാദേവകുമാരായ
സുബ്രഹ്മണ്യയായ തേ നമഃ








ഭുവനേശ്വരിധ്യാനമന്ത്രം

നമസ്തേ ദേവി നീ വിശ്വ
ധാത്രി, നീ പ്രകൃതീശ്വരീ
കല്യാണി കാമദേ നീതാൻ
സിദ്ധിയും വൃദ്ധിയും ശിവേ

സംസാരയോനേ! കൂപ്പുന്നേൻ
സച്ചിദാനന്ദരൂപിണി
നമസ്തേ ഭുവനേശ്വരി
പഞ്ചകൃത്യവിധായികേ

സർവ്വാധാരേ! നമിക്കുന്നേൻ
കൂടസ്ഥേ! കൈതൊഴാം തൊഴാം
അർദ്ധമാത്രാർത്ഥഭൂതേ ഹ്രീ-
ങ്കാരരൂപേ തൊഴാം തൊഴാം

ഉദ്യദ്ദിനദ്യുതിമിന്ദുകിരീടാം
തുംഗകുചാം നയനത്രയയുക്താം
സ്മേരമുഖീം വരദാങ്കുശപാശാ-
ഭീതികരാം ഭജേദ്ഭുവനേശീം

ഭാസ്വത് ഭാസ്വത് സമാഭാം
വിജിതനവജുഷാ മിന്ദുഖണ്ഡാവനദ്ധ-
ദ്യോതന്മൗലിം ത്രിനേത്രാം
വിവിധ മണിലസത്കുണ്ഡലാം പത്മിനീ ച

ഹാരഗ്രൈവേയ കാഞ്ചീഗുണമണിവലയാ-
ദൈർവ്വിചിത്രാംബരാഢ്യാം
അംബാം പാശാങ്കുശേഷ്ടാ-
ഭയകരകമലാമംബികാം താം നമാമി







ധനല്ക്ഷ്മി ധ്യാനമന്ത്രം

ധിമി ധിമി ധിന്ധിമി ധിന്ധിമി ധിന്ധിമി
ദുന്ദുഭിനാദ സുപൂർണ്ണമയേ
ഘുമഘുമു ഘുംഘുമ ഘുംഘുമ ഘുംഘുമ
ശംഖനിനാദ സുവാദ്യാനുതേ
വേദപുരാണേതിഹാസ സുപുജിത-
വൈദികമാർഗ്ഗ പ്രദർശയുതേ
ജയ ജയ ഹേ! മധുസൂദനകാമിനി
ധനലക്ഷ്മി രൂപിണി പാലയ മാം







ആദിലക്ഷ്മിധ്യാനമന്ത്രം

സുമനസ വന്ദിത സുന്ദരി! മാധവി!
ചന്ദ്രസഹോദരി! ഹേമമയേ
മുനിഗണ മണ്ഡിത മോക്ഷപ്രദായിനി
മജ്ഞുളഭാഷിണി വേദനുതേ
പങ്കജവാസിനി ദേവസുപൂജിത
സദ്ഗുണവർഷിണി ശാന്തിയുതേ
ജയ ജയ ഹേ! മധുസൂദന കാമിനി
ആദിലക്ഷ്മി! സദാ പാലയ മാം


( തുടരും)

ഈ ശ്രമം നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമായെങ്കിൽ തീർച്ചയായും ലൈക്ക് ചെയ്യൂ, അതെനിക്ക് കൂടുതൽ പ്രചോദനമാകുമെന്നറിയിക്കട്ടെ.
നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ ചുവടെ comments എന്ന ഭാഗത്ത് രേഖപ്പെടുത്തൂ.

ഭഗവത്ഗീത നാലാം അദ്ധ്യായം ജ്ഞാനകർമസംന്യാസ യോഗം ഉടനെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതാണ്‌.

ഗീതാരഹസ്യത്തിലെ മറ്റ് പ്രധാന പോസ്റ്റുകൾ ചുവടെ നല്കിയിരിക്കുന്ന ലിങ്കുകളിൽ ക്ളിക്ക് ചെയ്ത് വായിക്കുക.

ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീത 

മൂന്നാം അധ്യായം

കർമയോഗം